Gazete haberlerinde okudunuz sanırım.Uzun bir zamandır okuduğum en ilginç haberlerden biriydi.
Adam Belçika’da bir trafik kazası geçiriyor ve bitkisel hayata girdi teşhisi konuyor. Daha sonra yapılan bir testle anlaşılıyor ki bu kişi aslında her şeyin farkında ve konuşulanları anlıyor ancak bunu vücu-dunun üzerindeki kontrol yeteneğini kaybettiği için bir türlü doktorlara anlatamıyor.
Dile kolay tammmm 23 yıl…
Ve bu 23 yıllık süre boyunca bilinci normale çok yakın açık olan Rom Houben, “hayal kurarak vakit
geçirdiğini söylemiş. Daha iyi bir yaşam hayali.
Haberi okuduğumda birçok duyguyu bir arada yaşadım. Mesela öncelikle vücudum üzerinde kotrol yeteneğim olduğundan dolayı şükrettim. Çok şeyler yapmak istersiniz de fiziki varlığınız buna elverecek şartlar içinde bulunmayabilir.Buna imkanınız varsa şanslısınız demektir.Ve eğer şanslı olduğunuzun farkındaysanız buna imkanı olmayanlar için bir şeyler yapabilirsiniz.Ve de ufak tefek şeyleri kafanıza takmamanız gerektiği gerçeği kafanıza bir balyoz gibi çarpar.
* * *
Sonra, insanın hayatta umudunun hiç tükenmediği ve de zaten tükenmemesi gerektiği geldi aklıma.
“Hakkımda bildikleri şeyin yanlış olduğunu keşfettikleri anı asla unutmayacağım. O gün benim ikinci doğumumdu. Artık bilgisayar vasıtasıyla arkadaşlarımla sohbet etmek, okumak ve hayatın tadını çıkarmak istiyorum” diyormuş Houben…Hiç pes etmeyişine hayran olmamak elde değil! Muhtemelen yine hareket imkanı sınırlı olacak ama teknoloji öyle gelişti ki, imkanı ölçüsünde hayatın tadını çıkarmaktan bahsediyor. Mesela arkadaşlarıyla konuşmak gibi.Meğerse asıl zevk aldığımız şeyler ne basitmiş anlıyorsunuz bir anda.
* * *
Bir insanın talihsiz tecrübesinden hepimiz şüphesiz bir şeyler çıkarabiliriz.
Bunlar muhtemelen önceden bildiğimiz şeyler…Ama anlamak çok farklı.
Bize bugün çok önemli gelen ve mutlaka başkasının kalbini kırmamızı gerektiren bir şey yarın o kadar
da önemli gelmeyebiliyor insana. Üstünde durmaya değmezmiş benim için diyebiliyorsun. Önemsiz
birçok şeyi önemli sanarak geçiriyoruz vaktimizi. Hak edilmeyen şeylere değer vererek, boş şeyler pe-şinde koşarak, değerli zamanımızı bunlara harcayarak…Oysa hayat elimizden kayıp gidiyor.Yakalaya-
mayana aşk olsun…
* * *
HERŞEYİ BİRDEN İSTEMEK

o kitabı da okudum bitirdim
hani o genç kızın beni unuttuğu
bir ara fena halde fikrindeydim
dudağındaki nem gözündeki buğu

durmadan hayal değiştiriyorduk
çetrefil bir hayat herkesin korktuğu
kaderlerimiz kalındı sevinçlerimiz çabuk
yaşamadan dağılıyor yarısından çoğu

erteleyip durduk suç ortalığımızı
asıl mutluluğun içinde bulunduğu
bazı ben yanlıştım o yanlıştı bazı
çünkü gecikmenin ağır yorgunluğu

yanıldığımız herşeyi birden istemekti
isteği gerçekleştirmez isteğin yoğunluğu
ihtiyaç başka bir boyuta geçmekti
devreden çıkarıp gereksiz sorumluluğu

tekrar loş yalnızlıkların en dibindeyim
sararmış yaprakların usulca savrulduğu
köprüler yıkıldı artık kendimleyim
parmak uçlarımda ölümün soğukluğu. ATTİLA İLHAN

Hayattan zevk almaya çalışarak ve ihtiyacı olanlara yardım elini gönülden uzatarak hem kendini hem diğerlerini mutlu etmeye, iyinin ve doğrunun peşinden koşarak yaşamın tüm sıkıntılarına rağmen varlığıyla etrafına hayat saçanlara ne mutlu…