'bu son' diyorsun, gösterip
avuçlarına sığan gökyüzünü…
ama arda bir şey var sonsuz gibi
bak işte, kutsayıp geçiyor gümüş yüzüğünü
ve gümüşten atlar geçiyor kişneyerek,
bilmeyerek binicisinin gel geç körlüğünü
gümüşten atlar ki hiçbiri gem tutmaz
aranır durur kim çözecekse kördüğümü
ve vardığında kan ter içinde erimine
akar alnındaki akıtma, kimseler görmez öldüğünü!
işte, 'bu son' diyorsan, gene aldanırsın
sürer gider atların güzelim gümüşlüğü
sürer gider varken gümüş döküm ustaları
göğü de delip geçer atların özgürlüğü
'bu son' diyorsan, gösterip
avuçlarına sığan gökyüzünü?
hüzünle yumalısın giderayak yüzünü!
(Adam Sanat / Sayı: 231)