Gözyaşlarımız * Bedriye Aksakal

21.09.2012 / 00:00
Yüreğimiz yangın yeri. Dudaklarımız suskun. Gözyaşlarımız hiç dinmiyor. Her gün bir şehit haberi… Acılı anneler kınalı kuzularının boyunlarına sarılacaklarına, tabutlarına sarılıyor. Çocuklar babalarıyla koşup oynayacak zamanında, babalarının cenazesinde saf tutuyor. Hangi yürek dayanır evladının şehit haberini alınca? Hangi çocuk dayanır babasının şehit haberini alınca?
Fotoğraflara bakıyorum. O fotoğraf kareleri içinde annelerin, babaların çaresizliği karşısında sadece ağlayabiliyorum. Hem de bağıra bağıra.
Benim güzel ülkemde gençler davullarla askere uğurlanırken, dönüşleri dilim varmıyor söylemeye, elim varmıyor yazmaya, sadece böyle olmamalıydı diyebiliyorum.
Offfffff! Bu kan niye dökülüyor? Kardeş kardeşi vurabilir mi? Anadolu?nun her köşesinde bir anne ağlıyor.
Yedi başlı canavar emperyalizm güzel ülkeme göz dikti. Bir zamanlar sağ- sol diye bizleri bölmek istediler. Sonra Alevi Sünni diye ve daha sonra da Türk- Kürt diye.
Bu ülke tümümüzün. Et ve tırnak iç içe girmiş. Kız vermişiz kız almışız . Oğullarımız olmuş. Tümümüz biz Anadoluyuz demişiz. Şairin dediği gibi hamaklar kurmuşuz. Birlikte sırt sırta verip yatmışız. Türküleri birlikte söylemişiz. Acıları, sevinçleri paylaşmışız.
Oyun çok büyük oynanıyor. Süper güçler şunu unutmasınlar. ?Biz susarız susarız yeri geldiğinde öyle bir kükreriz ki kimse önümüzde duramaz. Bizler Çanakkale?de İngilizleri darmadağın eden Mehmetçiklerin torunlarıyız. Kurtuluş Savaşı?nda cepheden cepheye koşan Mustafa Kemallerin çocuklarıyız.
Kağnı başında mermi taşıyan ninelerimizin kulağımıza fısıldadıkları türküleri birlikte söyledik mi önümüzde yedi başlı canavar olan ne emperyalizm kalır, ne de emperyalizme kucak açan kuklalar.
Çanakkale?de ne dedik:
?Ana ben gidiyom düşmana karşı of gençliğim of.?
Kurtuluş savaşında ne söyledik?
?Ankara?nın taşına bak.
Şu feleğin işine bak
Düşmanı esir aldık
Şu feleğin işine bak.?
Sonra dedik ki:
?Çıktık açık alınla on yılda on beş milyon genç yarattık her yaştan.?
On beş milyonun içinde babalarımız- annelerimiz vardı. Ve şimdide bizler ve bizlerin yetiştirdiği Mustafa Kemaller var.
Her gün toprağa gömdüğümüz Mehmetçiklerimiz ,birer Mustafa Kemal?di. Vatan toprağının bir karışını vermemek için şehit oldular.
Şehitlerimizin adında vatanı
Vatanda bayrağımızı görüyoruz.
Ruhları şad olsun.