Efe sözü Rumca 'dan    alınan “Efendi”    sözünün    kısaltılması sonucu geldiğini savunanlar olmakla birlikte “Efe” kelimesi efendinin tam karşılığı değildir. Efe genç, diğer    anlamda delikanlı    demektir.    Örnegin; Efendimiz Sultan Alayhi Vesselam denir, Efemiz    denmez. Efendi Bizans dilinde sahip, okuma-yazma bilir demektir. Hoca Efendi,    Kalem Efendisi, Hoca  Efe,  KalemEfesi denmez. Fakat Efelerin Efesi denir (silah taşır yiğit).
“Efe'' sözcüğü “EFEB” den gelir. Efeb; genç delikanlı yani silah taşıyan yiğit demektir. Efeb teşkilatı Yunanistan'dan önce Anadolu da kurulmuştur. Bunlar tıpkı Zeybekler gibi dağ başında talim ederler ve daha sonra kente gelerek tiyatroda silah oyunları yaparlardı. Tiyatro yuvarlak olduğu için dansları da daireseldi. Bu dans aynı zamanda dinseldi.
Celal Esad Arseven tarafından düzenlenen Sanat Ansiklopedisinde ''Eskiden asayişin korunmasına memur hafif silahlı bir sınıf askere verilen addır.” Selçuklular zamanında Aydın ve Teke taraflarında böyle bir askeri sınıf oluşturulmuştu ki bunlara Efe denirdi.