Pazar günkü ayinin sonunda, rahip her zamanki gibi Pazar sohbetiniyaptı ve konuşmasını şu soruyla bitirdi:
“Demek ki, Rabbim adına ne yapmamız lazım, düşmanlarımızı affetmemiz lazım…..Öyleyse, bu sohbetimiz ardından, aranızdan kaçı düşmanlarını
affetti?”
Cemaatin %80'i ellerini kaldırmıştı.
Rahip, sorusunu yineledi… Bu kez hepsinin elleri havadaydı,
yukarıdaki yaşlı teyze hariç…
Rahip sordu:
-Mrs Neely?? Hayırdır? Düşmanlarınızı affetmek size bu kadar mı zul geliyor?
-“Düşmanım yok ki!!” deyiverdi titrek ve son derece şeker haliyle!!
Cemaatten uğultular, şaşkınlık ifadeleri yükselmişti.
Rahip devem etti!!.
-Ooo bu gerçekten inanılmaz güzel bir şey!! Kaç yaşındasınız mrs. Neely?
-98!
Cemaat ayağa kalkmış, gözyaşları içinde alkışlıyordu…
-Mrs Neely, lütfen, şöyle yanıma gelirmisiniz?? Yavaş.. yavaş.. aman dikkat…
Haah! şimdi, cemaate dönelim… evveeett!! Lütfen buradaki müminlerimize bu işin sırrını söylermisiniz?
Nasıl oluyor da insanın 98 yıl gibi uzuun bir ömür zarfında hiç düşmanı olmaz?
-Yaşlı kadın küçük ve titrek adımlarla rahibe sırtınıdönüp, cemaate baktı:
-“Gömdüm orospuları!