Bir adam yaşar
Hiç gitmediğim o yerde.
Esip durur
Bilmediğim rüzgarlar.
Gidilesi o dağın yamacında
Kaldırır da başını göğe,
Adam evreni kucaklar.

Çırpınırken uzakta düşleri.
Karışır kavramlar,
Yamaçlar susar,
Bir ateş yanar yüreğinde;
Adam yazmaya başlar.

Yamacı mor hüzündendir
Okşarken yüzünü rüzgar
Dalıp çıkar maviye
Çiçeklenir bulut
İnce bir çizgide.
Kıvraktır umut çeken takalar
Sonra rüzgar da susar, kopar iç fırtınası,
Adam türküye başlar…