gün usulca yoklar bedenini
dalgın bakışların yüzüne verdiği eda
süsler güzelliğini bir taçla
bir kuş seliyle akar çağlayan
ana kucağında teklifsiz uzanır
gözlerinde okul sevinci

babaların hüznüdür şemsiye
yüzünde değişen manzara
tedirginliğini ele verir
şansa bırakmadığımız değişim
haritada sürdüğümüz iz

riskleri hesaplayıp kayıpların izine düşeriz
belki de bu sadakat belgesidir
beyaz bir uykuya dalıp, kuşların düşlerine gireriz
yaşama tutunmaya çalışırken duyulur çölün şarkısı
sudan surları aşıp, denizden denize akarım
bir berzah bulurum sana dönerim
bu son bakıştır
öfke ve sabır içiçe geçer

Özgür Edebiyat, sayı: 3, 2007