Başkasının tutsağı! Başkasından bana ne,
Benimkilerin bile hesabı şaştı, aman.
Peki, niyedir bunca şenlik ve bunca neşe
Senin vişne dudaklarını gördüğüm zaman?

O beni yersin ve rezil etsin, bırak,
Duyuyorum ben işte inildeyen sesini.
Hayır, o hiçbir zaman bana dayatmayacak,
Başkasına tutkuyla bağlı düşünce imi

Ve hiçbir zaman inanmam mümkün olduğuna
Tanrısal ve gizli bir aşkın sonunda gelsin
Yine gülmek, kaygıyla ağlamak için ona
Ve öpücüklerimi şevk dolu lanet bilsin.

1917

Türkçesi: Kanşaubiy Miziev/Ahmet Necdet