Ayteni Anlama Atlası * Mehmet Özceylan

I. aytene giriş:

kıvırtma ayten, biliyorsun ayrılmayacağım senden.
kimden öğrendin allahın adını?
ileri geri konuşma,
ne demek dünyaya dayadım alnımı?
bu ayten dediğiniz balkon balkon tüner!
siz bilmezsiniz ne anasının gözüdür?
anladım ayten uzatma, biliyorum kirpiklerin takma!

?

sakallarım kaşınıyor be ayten, dudağım seyrik.
sanki ömrümde bir yaprak ölüme duruyor.
hüviyetsizim, üstelik pusulam delik deşik.
yüreğim kabarıyor be ayten, kabaran yerleri?

II. aytene ayten:

günahımı aytene dik anne, en çok orasına yakışır.
gölgemi sokağın köşesinde aytenle yakaladım!
bir silah aldım kendime, şarjörüne küfür doğradım.
gıcırdayan beşik gibi zihnim, yarısı emanet.
çintilmiş bir ağaç gibiyim üstelik.
her yanımdan kanıyorum, kime sorsan
ustasın ya, her yiğidin nesi olur?

?

çığlığım çatlıyor be ayten, zaten küfeliğim!
üzerime üzerime yürüyor kaldırım.
uzattın ayaklarını sokağa, biliyorum topukların tay.
şişede cin uyandı uyanacak, durma fetişelim!

III. aytene çıkış:

ayten bu, olur olmaz her yerden oh! çeker.
akşamları devleşir, üstüne üstüne gelir.
ulan ayten, çek şu şarap dudaklarını gözümden.
kurt gibi açım, şeytan sofrasından geliyorum!
huyun suyun senin olsun istemem!
gözüm dalıyor be ayten, acayip boy veresim var.
gırtlağıma kadar şiire batmışım!

?

bu şiir var ya ayten, hiç bitsin gelmiyor içimden!
sırtına bıçak çekesim var dizeleri:
bakma öyle, nasılsa ölecektik,
doğduğumuz son köşeye gömülsün leşimiz!