Uyuyordum. Rüyamda bir denizin içindeydim.
Sonra bir melek geldi yoksa denizkızı mı? bilmiyorum.
Denizden gelmişti ama fesleğen sevinciyle kokuyordu.
Geldi yanıma ve üstüme çocukluğumu örttü, Başımın altına annemin gülümsemesini koydu.
"Üşüyorsun hala" dedi.
"Evet üşüyorum" dedim.
"Dur örteyim üstünü" dedi ve bir mavi serdi üstüme.
Ahi mavisi. Etrafı toparladı. Yalnızlıklarımı dolaba kaldırdı.
Sevinçleri çıkardı raflardan. Çiçek kokusu vardı ellerinde.
Öptü beni sonra en ahi mavice ve saçları uzadı sonsuzluğa.
Yanıma sokuldu iyice. Başını yasladı göğsüme.
"Deniz burası" dedi "İçin dışın deniz".
"Ben bozkırda yaşıyorum ama" dedim.
"Yok için deniz dışın mavi" dedi.
Konuşmak istedim, parmağıyla sus yaptı dudaklarıma.
"Bu zamanın adı yok" dedi. "Adsız zamanlarda büyüyeceğiz"
"Adın ne?" dedim.
"Zamanın kücük kızkardeşiyim ben"