Edebiyatın her alanında sözün etkisini artırmak için, bir varlığı, nesneyi veya kavramı, olduğundan çok fazla veya çok az gösterme şeklinde yapılan sanata abartma (mubalağa) denir. Eskiden şairler abartma sanatına çok önem vermişler, özellikle Divan şairleri; medhiye, fahriye ve hicviye türü ürünlerde bu sanata yer vermişlerdir. Abartma zarif ve esprili olmalı, kaba ve itici abartıdan kaçınılmalıdır.
Örnek:
“Kırk gün oldu kaynatırım kaynamaz”
Kaygusuz Abdal
Kaygusuz Abdal, kırk gün kaynatıldığı halde kaynamayan kazandan, kazdan söz eder.
?Gömelim gel seni tarihe desem, sığmazsın.?
Mehmet Akif
Şehitliği yüce göstermek isteyen M. Akif, abartı sanatından yararlanmıştır.
?Bir ah çeksem karşıki dağlar yıkılır?
Halk türküsü