Buz tutmuş o ıssız eski park içinden
İki hayaletti demin kayıp geçen.

Gözleri sönmüş, gevşemiş dudakları,
Güç duyulur neler fısıldaştıkları.

Buz tutmuş o ıssız eski park içinde
Geçmiş günlerden söz etti iki gölge.

– Eski coşkumuzu anımsıyor musun?
– Ne diye anımsayayım istiyorsun?

– Yüreğini yine titretir mi adım,
Yine girer miyim düşüne? – Yok canım!

– Ah o dudaklarımızın birleştiği
Anlatılmaz mutluluk günleri! – Belki.

– Gök masmaviydi, umut koskocaman.
– Umut kaçtı kara göğe darma duman.

Böyle geçtiler yoz yulaflar içinden;
Yalnız geceydi sözlerini işiten.

Çeviri: Hüseyin DEMİRHAN