İşte güz geldi yineDayanarak ardıç ağacından asasınaSon yangından kurtardığıAlnında yalnızlığın derin ırmağı İşte güz geldi yineBaş açık Ayak yalınKederi giyinmiş kaderim diyerekBir derviş gibi Yine güz geldi işteO gelmeden önceHurdaya çıkmıştı ?medar-ı mâişet motoru?Kiler boşNe yapsakArtık anacığım da yokBulup buluşturacak Hep böyle oluyor her yılKimseleri…

Eve eli boş döndümYine bugün.Her şeyde biraz şiir aramıştım,Buydu derdim bütün. Henüz eve girmiştim,Şiirin sesini duymaz mıyım:?Ama beni unuttun.? Dönüp baktım sesin geldiği yöne,Yoktu hiç kimse. Geldim kendimeBana acıyan sesiyle anacığımın:?Oğlum, n?oldu sana?Yine kendi kendine konuşuyordun!…?

İsa Sarıaslan'a topraksessizlikkuru otlarusul bir yelgüz güneşicırcır böceklerihışırtısı dalların yapraklarınelinde kuru bir meşe dalıyürürsün patikalarda kuşlaradsız bir tepenin ucundasınaşağıda gölgöl sakingökyüzü suskundokun ağaçların gövdelerinedallarını okşacebine koymayı unutma nar rengi yapraklardan yorulmasan dauzan sırtüstü toprağagöğe bakak bulutlaragüneyden ağır ağır gelenrüzgârı dinlevadinin uğultusunusonsuzluğun kokusunu içine çekacılarını alır…

Dün sabah sersefil dönerken eve Baktım kuşlarda bir yaygara, bir çığırtı, bir bağrışmaEl edip sordum birineNedir dedim bu derdinizUzanıp uzanıp göğeDönü dönüvermeniz. Dedi ki kuşcağız banaGöğün kapısını arıyoruzSiz biliyor musunuzAh dedim kuşaBilsem söylemez miyimArıyorum yüzyıllardır o kapıyı ben deNeden şiir yazıyorum sanıyorsunuz.

Kimdir ozanBelki biraz fazla pay almış olandır fırtınadanBelki güneşe biraz daha yakınBelki bir sokak lambasıdırGündüz de yanan Belki göğün sevgisini biraz daha çok kazanmıştırBu yüzden onun evinin damına yağmur daha çok yağarSözcüklerin uyumu bozulmasın diyeDaha bir usludur damlalar Göğe güneşe yakındır daYalvaç değildir ozanÇağırmaz kendi…

Maden ocağının dibindeışık yok. Hava yokmaden ocağının dibinde. Maden ocağının dibindebesin yok. Karın yokmaden ocağının dibinde. Oğlun bile yokmaden ocağının dibinde. Ayırdılar seni dünyadan,aldılar elinden ışığını, havanı, besinini,sevdiğin kadını,taptığın oğlunualdılar elinden. Bir sen varsınmaden ocağının dibinde,direnen. Çeviri: A.KADİR – Asım TANIŞ

Yirminci yüzyıl İran Fars şiirinin doruğu kabul edilen şair, öykücü, romancı, oyun yazarı, çevirmen, gazeteci, dergi yayımcısı, eleştirmen Ahmed Şamlu 12 Aralık 1925'te Tahran'da doğdu, 24 Haziran 2000 tarihinde yine Tahran'da yaşamını yitirdi. Çocukluk yıllarında asker olan babasının görevi nedeniyle ülkesinin dört bir yanını gezdi….

“Seni seviyorum” diyen o hüzünlü bir ozandır şarkılarını yitirmiş Bin neşeli tarlakuşu gözlerinde bin suskun kanarya boğazımda Aşk konuşabilseydi keşke “Seni seviyorum” diyen o üzüntülü bir gecenin kalbidir ayışığını arayan Konuşabilseydi keşke aşk Bin gülen güneş adımlarında bin ağlayan yıldız arzularımda Aşk konuşabilseydi keşke.Ahmed ŞAMLU…

Bu kapıdan ya geçeceksinizya da geçmeyeceksiniz. Geçerseniz,her zaman adınızı hatırlamanıztehlikesi olduğunu unutmayın. Her şey gözlerini dikecektir sizesiz de onlara öyle bakınve bırakın ne olursa olsun. Eğer kapıdan geçemezseniz,o zamansaygın bir hayat yaşamanız inançlarınıza bağlıkonumunuzu değiştirmedenkahramanca ölmeniz mümkün ama pekçok şey kör edecektir sizi,pekçok şey sizi…

Brezilyalı kadın şair ve yazar Adélia Prado,13 Aralık 1935 tarihinde Minas Gerias eyaleti Divinópolis'te doğdu. Felsefe öğrenimi gördü. Carlos Drummond de Andrade'in keşfettiği 40'lı yaşlarında şiir yazmaya başlayan Prado Brezilya'da şairliği yanı sıra eleştirmenliği ile de tanınıyor.

Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz, ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda, budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz. Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında. Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda. Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl. Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril,…

Gurbet o kadar acıKi ne varsa içimdeHepsi bana yabancı,Hepsi başka biçimde. Eriyorum gitgide;Elveda her ümide.Gurbet benliğimi deBitirmiş bir içimde. Ne arzum, ne emelim…Yaralanmış bir elimBen gurbette değilim,Gurbet benim içimde.

Yerin derinliklerinden geldiler, ellerindesusmak bilmeyen bir yer altı güneşiyle, ne kadardiplere bastırılsa o kadar boğulmak bilmez yankısıylayüreklerinin. Ağır ağır geldiler, karanlık sarnıçlardan sıza sıza,sağır küplerde birike birike, yararak kaslarının içineyuvarlanmış sızıları ve ciğerlerinde yer etmişışıksız lekeleri. Geldiler bir büyük sesin harfleriyle ağızları dopdolu,suskun çamuru küremek…

ak bir yaban güvercini gibiydin aşk vişnelere bulaştın kirlendi beyazın. takılamayan telli duvak verilemeyen mendil düşlerde kaldın. al üstüne mor giymiş körkuyularda körkuyularda sevdadan delirmiş. ah yüzüne bütün kapılar kapanmış senin ıtır ve yasemin kokulu günah. çıkılamayan yıldız gidilemeyen iklim kimbilir hangi limanda hangi gemiye…

Tuna nehri akmam diyorEtrafımı yıkmam diyorŞanı büyük Osman PasaPlevne'den çıkmam diyor Olur mu böyle olur muEvlât babayı vurur muSizi millet hainleriBu dünya size kalır mı Düşman Tuna'yı atladıKarakolları yokladıOsman Paşa'nın kolundaBeşbin top birden patladı Kılıcımı vurdum taşaTas yarıldı baştan başaAskerinle binler yaşa.Nâmı büyük Osman Paşa

Ceddin deden, neslin babanHep kahraman Türk MilletiOrduların pek çok zamanVermiştiler dünyaya şan Türk Millet Türk Milleti!Aşk ile sev milliyetiKahret vatan düşmanınıÇeksin o mel'un o zilleti.

Başka bir aşk istemez, aşkınla çarpar kalbimiz,Ey Vatan gözyaşların dinsin, yetiştik çünkü biz.Gül ki sen, neş'enle gülsün ay, toprak, deniz.Ey Vatan gözyaşların dinsin, yetiştik çünkü biz. Bir güneştin bir zamanlar, aya kadar kaldındı dün,Dün bir ay'dın, sislenen boşlukta yıldızsın bu gün;Benzin uçmuş bak, ne rüya'dır,…

Müjdeler var yurdumun toprağına, taşına;Erdi Cumhuriyetim elli şeref yaşına!Bu rüzgârla şahlanmış dalga dalga bayrağım,Başka bir tuğ yaraşmaz Türk'ün özgür başına. Cumhuriyet, özgürlük, insanca varlık yolu,Atatürk'ün çizdiği çağdaş uygarlık yolu… Yılları bir çığ gibi aşarak hafta hafta,Koşuyoruz durmadan kadın-erkek bir safta…Elimizde meşale; ilke ilke Atatürk,Işıklarla donattık…

Gafil ne bilir neşe-i pür şevk-i vegay-ı Meydan-ı celâdetteki enver-i sefayı Meydan-i gazâ aşk ile tekbirler alınca Titrettiğinde rûy-i zemin arş-i semâyı Allah yoluna cenk edelim, şan alalım şan Kur'an'da zafer vâdediyor Hazret-i Yezdân Farz eyledi Halak-u cihan harb-i cihâdı Hep cenk ile yükselmede ecdadımın…

Paul Éluard, 14 Aralık 1895'de, Paris dolaylarında Saint Denis'de doğdu, 18 Kasım 1952'de Charenton-le-Pont'ta öldü. Asıl adı Emile Paul Grindel'dir. On iki yaşına basınca Paris'e geldi, Ecole Colbert' te okudu. Akciğerlerinden hastalandığı için 1912-1913 yılları arasında İsviçre'de bir sanatoryumda kaldı. Sağlığı düzelince Paris'e döndü. Birinci…