Biliyorum nereye gittiğini, uzun bir ağrı bıraktın
yaşıyor olmanın şakalarından olsa gerek bu.
Bir aynanın içbükey uçurumunda uzun ağaçlar.

Ardından bahar
yakaladı saçlarından,
yeryüzünü darağacı tarlalarından geçiyordun
artarken yıldızların sesi.

Artarken aklın gelincikleri, temmuzlar
nasıl da yer değiştiriyor gibi çok renkli bir azınlık.

Biliyorum niye yüksek duvarlarda kırılıyor gücüm,
bir aynanın içbükey uçurumunda uzun
ağaçların yanında duruyorum eğri.
Temizim. Bütün törenlerden kurtuluşum
unutulsa ne olur unutulmasa ne. Senin
biliyorum nereye gittiğini, evet
yaşıyor olmanın yüksek şakalarından biri bu.

Ben gülüme gül derim fikrim açılır.

(Hiçbir Şeyi Unutmadım?dan)