Zamansız sancılarla enikonu
Rahatsızlık yeli esti anamdan
Azgın karakışta yitirdim onu
Canyıldızım kayıp gitti dünyamdan.

İp atlamadım, top da oynamadım
Parklarda koşturduğum da olmadı
Asla babamla arkadaş değildim
Çocuk dünyam günlerine doymadı.

Yalnızlığımda arttım ve çoğaldım
Ne ki yoruldum, hem de çok yoruldum
Bir gün olsun şöylece dinlenmeye
Adam gibi vakit bile bulamadım.

Beklediğim yel hiç mi hiç esmedi
Umutsuzluğa da ödün vermedim
Fırtına, bora hiç rahat vermedi
Kırıldım, kırıldım da eğilmedim.