yarısı ağzımdan düşmüş kabak çekirdeği gibi
huzursuz dolanıyor dilimde sözcükler
bu sevişmezlik bildiklerimin hakkını yiyor
acı söz sürülmüş gibi kokuyor cümleden
tatlı bakışlı dilbaz hikâyelerim

sanki başka bir dile tayinim çıkmış da
selam olsun gelmiyormuş şiirden
artık bundan emekli olursunuz diyor
söz demeyeyim şimdi, şom ağızlı
hayatınızda kim var gibi zevzek şeyler

benim de kim diye bir sorum var
boşuna gayretlenip durur harflerim
yazdıklarım inanmayacak bana
geçmiş geçmiş mi zaman ama ne zaman
ordayım kedinin kumunu bellediği gibi
aşk düşebilir kaygan ömür işaretleri

hayatım girmek tehlikeli ve yasakmış, güleyim
bakamam, her dakka ruhumu ardından toplayamam
demediler ama, çocukluğum istenmezse anlarım
yoksa nasıl sürdüreyim şu kalbimin neslini

ölmeyen dostlarım var, desem uyusam
erken kalkıp yürüsem, kuş görsem
Kâğıt köşelerinde küçücük kaldım
kıskandım ıslandım ama çok usandım
şu ağlayan kenar süsünü bitirsem artık