Ne diyebilir ki yaşlı ozan sana
Daha başındayken adımlarının
Yürümek için daha çok yolun varken
Ne diyebilir ki yaşlı bir ozan sana
Umudun çiçek çiçek açarken
Anıların solgun yüzü
Kapılarına dayanmamışken

Diyebilseydi eğer her şeyden önce
Sevmeleri bilmelisin derdi
Uçup giderken göklerinde
O damıtılmış sevdaların
Hüznünü bilmelisin derdi
Yeni tatların ülkesinde

Bir bilgeliktir yaşamı süzmek
Akıp giden günün ardından
Gökyüzünü sevmek
Kaldırıp kaldırıp başını
Bir bilgeliktir
Hiç bıkmadan usanmadan
Yolunda yürümeyi bilmek

Yaşlı bir ozan da bana
Uzun yıllar önce
Vermişti o altın öğüdünü
“Kalıcı olmak demiştim
Bütün özlemidir yüreğimin
Yücelerden yücelere
Söylerken ürpertisini şiirimin”
Durup sevecen gülmüştü
Penceresinden o dingin bilgeliğinin
“Hani var ya” demişti
“O dizelerini söylerken
Hani yüreğini alıp götüren
Doruklarda gezdiren
İşte odur mutluluk dediğin
Ey ozan izini sür ürpertilerinin
Tek armağanıdır yiten günlerin
Bil ki yaşamak
Kalıcı olmayan tek şeydir “