İki çocuklu bir aile hafta sonunu piknik yaparak geçirmeye karar verdiler.Piknik yerine vardıklarında anne yemeği hazırlarken,çocuklar babalarıyla birlikte yürüyüşe çıktılar.Uzun bir yürüyüşten sonra küçük çocuk oldukça yorulmuştu.”Babasına çok yoruldum.Lütfen beni kucağında taşır mısın? “dedi.
Baba “ Ben de yorgunum oğlum “ der demez, çocuk ağlamaya başladı.Baba tek kelime etmeden ağaçtan bir dal kesti.Dalı bıçakla biçimlendirip,çocuğa zarar vermeyecek biçimde yonttu.Sonra dalı oğluna verdi. “ Al oğlum,sana güzel bir at “ dedi.Çocuk sevinçle dal parçasından yontulmuş ata bindi ve sıçrayarak,ata vurarak evin yolunu tuttu.Baba gülerek kızına “ İşte yaşam budur kızım.Bazen zihnen ya da bedenen kendini çok yorgun hissedeceksin.İşte o zaman kendine değnekten bir at bul ve neşe ile yoluna devam et.Bu at bir arkadaş,bir şarkı,bir şiir,bir çiçek ya da bir çocuğun tebessümü olabilir.”