Adın deliye çıksa da
alıp başını gitmiştin uzaklara,
çok uzaklara.
Biz geride kalanlar,
elimizde silik bir harita
arayıp durduk seni sessiz
o uzak yıldızların şavkında.

* * *

Bir ortaoyunu doğaçlaması
bizimki.
Sözü hep sana bırakıyorum,
sen de o deli rüzgrâlara.
Savrulup gidiyoruz sonunda
şaşkın seyircilerin bakışları
arasında
ezberimizdeki uzaklara.

* * *

Ne kadar “s” sesi var adında!
Sessiz bir şarkı gibi fısıldıyorum
seni çağırmak için
kendi gürültülü karanlığıma.
Sen ıslak bir mendil sallıyorsun
uzaklaşan trenden
kırlarda kalan çocukluğuna.

Sözcükler, Eylül-Ekim 2008