Çocuk ansızın ürken at olunca
Ruhu sökülür en sıkı yerinden
Onu hiç kimse yatıştıramaz
Aşk eksik anne yanlış ten

Ürken at olursa çocuk ansızın
Sokağa çan gibi düşer de
Kendini gösterir herkese
Bakın, der, dünya ne halde

Ansızın çocuk ürken atsa
Gözleri fal taşı
Suyu taşkın
Ağacı kökten yarık
Öylece kapatılır koğuşa

At ürkünce gözlerinde çıngı
Kement atılıp tıkılır ahıra
Rüyası onarır onu, okşanır yatışır
Yeryüzü bir çitsiz hara

Çıkar bir gün sudan, kıyıda
Kulağına o eskil sesler çalınır
Ayak tökezler durup dururken
Bir rüzgâr eser kavak salınır