HAYAT HEPİMİZDEN GENİŞÖLÜM HER ÖMÜRDEN UZUN Ben hep gülümseyerek yaşadım dünyayıGülümseyerek ölüyorum her gün sizlerleBaştan kendime basit bir yüz yakıştırdımRüzgârıyla haşır neşir çıplak bir tepeBir gök olsun istedim yüzümde, mavi, bulutsuzMetin olmaktan başka şansı var mıydı yoksullarınBen oldum işte, oldum ve öldüm Sorduğum tek soru…

Eyyo diye başlasın bu şiirİlk kar sevinci sansın çocuklarRuhum, sivri dilini batır şu şehreCami avlularından uçuşsun kuşlarSözlerin kavuştuğu ilk insana sarılsınYol değiştirsin, şuradan gitsinUlaşmak istediğin sıcak yataksaalacağın bir şeyler olmalıbahçelerden, balkonlardan, pencerelerdentitreşen diri memelerden mesela. Bura, ora, öte ve sınır-öteAyşeFatmaHayatSuDenizAteşBuzGururluRomyçılgınBettyhüzünlüTanyavaracağın yer bir insansave insan ulaşmaksa,…

I.İlkin her şeye çocuklarrüzgârı taşlamakla başladılarsonrakardan adama âşık oldularsıcakaşkı tavlayan ve tohumlayandıtohumları karıştıran deli rüzgâr II.Hayatın beş mevsimi olsaydıbuzları kırmakla bitmezdi her şeyama deriyi yüzmekle biterdiinsan yalnızca deriden olsaydı III.bu biz gizdi, önce Nesimî bildikarşı koyanlarsa tırtıllardı. IV.Bir tırtılkuyruğuna dokun yürürantenine dokun yön değiştirirKuzgundur bazen,…

Boşlukta bir akarsuyumBir uçtan bir uca geçen boşluğuZaman oynaşır içimdeGüneş emer toprak sorarGöz kamaştıkça o tatlı yanılmalarOysa ne başlangıcım ne sonumAkan bir gümüş madeniyim geceGündüzüm elmas uykuSesim var kuşlara şakaGövdem uzanır yıldızlaraKi varlığım boşluğa damla damla sızıntı Varlığım yadırganmaz bir yeryüzü konuğuYadırgansa da acı vermez…

Ellerine doğmuştuk hevesleIrağın olduk şimdi seninKapılar yüzümüze kapandı bir birİnandık ki dünya gelip geçilen yerGeçip gitmek yaşanacak her şeydir O ince zekâ, kılcal bilgiOlabilir saymıyor biziBiz ki, gövdesi varsa oyuz dünyanınBu yalın ayakları, bu sakar elleri Bir adacık oluyoruz konduğumuz her yerdeOrada, öbür adaların yanındaBir…

İnsan en iyikalabalıkta, akşamüstü öğreniyor kendiniadını, adresini, dünyadaki yeriniŞaşırtmasa, gazetelerden habersiz ağacın serçeleriGürültüyle gülüşüyorlar, toplanmışlar daSaçma, ama yine de sapan kullanıyor çocuklarOysa insan bir ömür unutamıyormermileri, Köroğlu'nu, Robin Hood'u, Hazreti Ali'yiyalanı, gibiyi, şeyi, filanıaşkı, hasreti, beklemeyiinsan en iyikalabalıkta, akşamüstü öğreniyor İnsan en iyibirini dinlerken öğreniyor…

-ve tanrı kadındı baştankasıklarında bulduğu ateşibir patlamayla doğurdusonra duruldu döne döneve süt sağdı, ekin ekti, emzirdidoksandokuz memesiyleağzı sonsuz boşluk olan evreniAvcılar eve gelmeden önceydi. Zeus muydu yıldırımı ok gibi kullananBaskında başı dik yay gibi kaldı kadınDimdik, donuk ve yenik baktıAteşini gizledi geceye, yıldızlaraOyunla savuşturdu avcı…

Üzülme ey, Saf AşırıKorur seni dizelerin Nasıl yaşadın, tanığımİndiğine taşa hançerin Sapladın onca varlığınıBu musalla dünyaya Gözlerindedir öyleceEyleminden saçılan ateş Rimbaud, dostum, varlığımZavallı ateş böceğim Anımsa, ne yürekler acıdı sanaNe şaraplar içti seni Acıydın önceden önceMutsuzluk tanrın oldu Ölüm yaladıkça enseniKaçışı yok aşktan başka Gitme…

İnsan güneşle dünyanın arasındadırSenin sağında, benim solumdahep ortasındadır ölümünDurur bir nefesle bir nefesarasında bir yerde, sabahla akşamarasında her şeyi şaşırabilirYaprağa düşen yağmurduryapraktan düşen damlaNe yapabilir, rüzgârındanmerhamet dilemekten başka. İnsan şaşırdıkçadelinir şüphe torbasızehirler gözü. Seni var ya, inleyişinden tanırımkiminle öpüşsen duyarım sesiniteninin duygusu bulaşır, ateşi, kokusubacaklarının…

taşıkavrıyorçocuklargöğe yükseliyor taş taş, kıvançla dönüyor avuçtakumları yara yara fışkırıyor çakıllar körpe gövdeçeliğe direniyortoy ruh, katil akla korku tünelindeyiz, sesler şirret, yol zifiritanklar geçiyor çocukların üstünekeskin nişancı, kalbine yansıtıyor lazeri,kırmızı bir lekeyle düşüyor çocuk, elinde sapanrobokop asker, elinde lav silahı,bakmıyor bile alevleri çizmeleri yalayansihirli lamba…

Su gibidir halkGirdiği her kabın alır renginiUysal, saf, duru, yumuşakve kabın kiri kadar kirli. Su gibidir halkBir çatlak bulunca sızarÖnce damla damla akarakSonra patlatarak kabınıTaşar kabın direncinden sabrı. Su huyludur halkSal yaparak çıkar her tufandansel basan evinin son merteğini. Su gönüllüdür halkOkşayarak terletir toprağı demiriMevsimlerin…

Ömrün bu yakasındaAnılar öreni dünya Yaşadıklarım umarsızca geriDöndürüyor beni, günlerim eskiGünlerin solgun defteriBu yazı kimden kalmaAnlaşılır mı buralarda bu dilBu yürek nasıl direnmiş kuşatıldığında Ne kaldı yüzyıllarımdanBirkaç hayat dersiBozukdüzen bir sesAcı veren gururdan başka Bazı ânların altındaÖlü kelebek mezarlarıAhdlar, anıtlar, ukdeler…Arasında yapraklarınKalbim, güzel başlangıçO resimli…

Parantezim ol sevgilimYaşamla ölüm arasında kısa mı kısaDudakların arası bir parantezEksik kalan her şey dökülsün boşluğaSöylemeyi unuttuğun sözler mesela Kirpiklerinden oluşan bir parantezBu tufandan kurtulacak ne varsa sığmalıKuşlar yeniden uçmalı sarp kayalardaİlgisiz kaldığın her şey dökülsün boşluğaBaşarmak, ün, para, güç ve daha? İki kaşın arasındaki…

Ürktün oğlum, huylandın hep, az mı kışkırtıldın yalnızlığadaha kirpiklerin kırpışmadan doluşan anılar da bıraksın istedin senibir kör kadar sabırlı olamadın, alaycı hiçyazık ki sağırlar kadar alıngandınBir çift göz gezinse gözlerinin karanlığındaçalınmış buluyordun yoklandığında kalbiniKalbin! ayaklanan bir sığırcık sürüsü kadar gürdü kalbinKalbin! onu yeniden tanımla, unuttuklarınlasüt…

atları seversin demek anması bile sevinç atları gökten ineni, sudan çıkanıgöğe ağanı, suya döneni burak'ı, düldül'ü, bozat'ımelezi, safkanı seversin demekdoru, demirîkır, alüstü çukur bal gözdeo derin şehlayıdeli bakış, gülen ayvasakarı, sekiliyi, yılkıyıkişneyişi hele!o dudak gökte kahkaha hızır'ın döküp şarabı sütgölü'ne,yakaladığı zil sarhoşlukta o tay kalmış…

1955 yılında Sivas'ın Kümbet köyü'nde doğdu. İlkokulu doğduğu köyde, orta öğrenimini Ankara'da yaptı. A.Ü.Eğitim Bilimleri Fakültesi Psikoloji bölümünü bitirdi. Birçok ansiklopedi, dergi ve gazetelerde çalıştı. Halen Ankara'da Başkent Üniversitesi'nde basın danışmanlığını yapıyor. Şiir, deneme ve eleştiri yazıları Akatalpa, Defter, Edebiyat Dostları, Edebiyat ve Eleştiri, Evrensel…

Avlanmış atlarız dedi kadınHepimiz, dedi adam, ahır kardeşi Her cana kan ar candan olurdukRüzgar okşardı körpe hevesiSeslerimiz birbirine şakırdıSevişerek girerdik derin sulara Sonrası… anlatılmazAy yaslandı güneş tutulduSular paslı otlar acıydı, yürekBuyakaldı yaz ortasında Gitmedi o ilk gemin tadıNe sperm özgürdü ne de yumurtaGümüş eyeri vurup…

Çocuk ansızın ürken at oluncaRuhu sökülür en sıkı yerindenOnu hiç kimse yatıştıramazAşk eksik anne yanlış ten Ürken at olursa çocuk ansızınSokağa çan gibi düşer deKendini gösterir herkeseBakın, der, dünya ne halde Ansızın çocuk ürken atsaGözleri fal taşıSuyu taşkınAğacı kökten yarıkÖylece kapatılır koğuşa At ürkünce gözlerinde…

At koştukça gövdesinden yayılan buğuKar eridikçe göğe dağılan buharDirimin benzeri değilKoşulu At koşamazsa donakalır ruhuKurt düşer erimezse kar Kardan atlar bulutlara geçerkenÇocuklar gibi dağılıyor güneşten kuşlar Ya şu dünya şu zonklayan ağrıHangi duvar ördü siziHangi nemden yoksun kaldı dudaklarHiç damla düşmedi mi eriyenlerden kalbinizeİnsanlar?