Dönüyor balerin eteğinde boş koltukları
Çok zalim bir babası varmış bütün sevgileri almış benden
Ya da hiç sevilmemiş bir kadın
İçinde eksik yaşamaların zehri
Bir inciyi daha kopartıyor boynundaki ipten
Poyraza vuruyor yaman patikalarında kalbimin
Kısalıyor gökyüzü bir intiharı rahminde dölleyerek
Yeni bir lanetten sıyrılır gibi dönüyor balerin
Önlük cebinde hâlâ iki doru tay
Balalayka çalan adamı düşlüyor
Bir yüksük böceği adamı mağarasında
en yüksek dikitin üzerinde
Bütün yanıtları bilen bir samuray
Ellerini arıyor adam elleri yok
Binlerce yıl öncesinden gölgesi bileklerinde
Sisten yapılma bir adam
Hep büyük gemileri bekliyor beyaz üç direkli
Rüzgâr gülü tek yöne ayarlı
Poyraz
Beyninde kahreden syren şarkıları
Tanrılar dağından yükseliyor buyruk
Yakılsın şenlik ateşi erguvan kahkahalardan
Su çiçekleri döşesin volkana çıkan her yolu
Sunak taşıma bir sırça kalp şimşek kanat iki tay
Gerçek bir tragedyadır her kutsama
Ansızın duruyor balerin parmak uçlarında selama duran
bir primadonna gibi
En parlak en mağrur en hilal kollarında
Hep başkasını oynamış bütün oyuncular kadar şaşkın
ama kendi
Durduğu o noktada
Bir çentik atıp çevrimine
Öpüyor tayları bulutsu yelelerinden
İçi boşalmış mağarasını sırtında taşıyan adam
Uzaklaşmada
imbat kokulu iki tay bulutlar ipteki son inci ve öteki her şey
Kirletilmiş zamanlardan başka
Sıkıyor boynumu ip soğuyor
Unutuş nerede bilmiyor
Yüzü
Çol zalim bir babası varmış bütün sevgileri almış elinden
Ya da hiç sevilmemiş bir kadın