serçeler ayışığı gömerdi
küllerine gül dikerdim zamanın
üvey annem ?yeşermez!? derdi
kirlenmişti gökyüzünüm gömleği
ben yalnızlık kokardım
kuşlar korkardı

geç kalmıştım ilkyaz erinçlerine
sevinçlerin intiharını kutsardım
geceyi çalardı aysız çingene
kırılırdı cam, ürkerdi ışık
suların ıslak ağzını öperdim

kopardı düşlerin tünediği dal
eşkali belirsiz ölüm gelirdi
esmer parmaklarım
yüzüm de vardı
serçeler ayışığı gömerdi
görmezdi üvey annem
yeşerdiğini gülün

(Son Arzum Gül ve Kedi?den)