1978 yılında doğdu. Ankara Üniversitesi İletişim Fakültesi Radyo-Televizyon-Sinema Bölümü?nü bitirdi. 1997 yılında Arkadaş Z. Özger Şiir Ödülü?nü kazandı. Son Arzum Gül ve Kedi adlı kitabıyla 1999 yılında, Orhon Murat Arıburnu En İyi Şiir Kitabı ödülünü aldı.

Requiem1ağzımda gecenin ihaneti duruyor ağzımda gecenin ihaneti duruyorzamandan gizli akar köklerime gidensuah! bilseler varolduğumuçıkmazlardı içimdengöğsümü baştan başa yırtan requiemıslak dudaklarımda bir avuç tuz mukaldıtanrının kendisiyle konuşurken tattığıuzaklaştıkça herkes uzlaşırdımkalbimle şimdi beni birkaya gibi oyunbelki de dilime yerleşen rüzgârson lanetimdir diye sevinirim uzaktan kuyudaki sesimle avunsun…

Uyanış – ne acı bu denli geç rastlamak sana ve böylesine erken ayn kalmak sonunda (Voznosenskı) avcumdaki ırmağa göğsünü yaslar ledaparmaklarımdan geçer rüzgârın yalnızlığıtaşların ruhuyum yağmurun dalgınlığıdua edemem artık geç kaldım tanrıya kimsenin avlusu olarnam şimdi arka bahçelerinkorkusuz karanlığıterk ettiğim kuyularda dinlenir hayatyüzümde unutur şaşkınlığını…

Git de aykırı gelme gece gömleğini severdeniz ıslak tutar güz mevsiminiunutur tarih yazan: yüzüme sığansesin parçası olduğunu“git de aykırı gelme” dedi annemkimsem yoktu cam kırığını kesenayışığından başka duvar diplerinde kumru gölgeleriniyakasına takar komşu kızlarınbahçedeki erik ağacına tırmanırımbir bildiği vardır elbet acınınböyle gün ortası kimliksiz gelirn'olur…

Kayboldu dağ bir ayın arkasındayüzünü geceyle yıkıyorlardıisli lambalarla büyüyen gölgehep gizledi ırmağın aktığınıbüyük makaslı terzi ağacın kabuğundan bir ğ alıpsusmasının başına koydu-bekliyoruz zamanın kendinden geçmesini bıçak paslıve yaslı tuttu denizyalnızlığın benzersiz sevildiği ağırlaşmış akşamıağrıyordu içinden harfler geçen Çığdüşmekten korkuyorduuçmaktankırk gün boyunca vurulmaktanarasında gözler biriken ağzı…

uçtukça zehirler kanatlarını bir aynanın ortasında kelebek deri değiştirmiştik. hayat burdan geçerkenparmak uçlarımızda derin sessizlikyağmur erken yağardı. geç ıslanırdı avluağlarını içinde dolaştıran örümcekdışarda titreyen gölgesine bakardıkorkutulmuş yüzlerden uzak kalmıştık nehirlerse akardı kilitlenmiş odadagözlerimizde uzun bir çizikle yaşardıkdenizin kıyısında unutulmuş çocuklargeceyi uyandıran anne uykusu kadarboş kuyuya…

uyandığımdakendimi bir ağacın yokluğuna sarılı buldumsaçlarım uzandı toprağın iç çekişineçölün görmediği bir pencere aradımağzı kapanan sözleri tanıdı gün ışığıhep cılız kalacaktı böyle sessizliğe verdim sırtımın sinirlerinikovuklarda geceleyen o kuş bakışıanımsadı yüzümdeki bilinmezliğidenize doğru yürüdümbacaklarımı öpen sularhoyrat zamanlardan geliyorlardıkimsenin kölesi rüzgargöğsümü aralıyor şimdihiç olmadığın zamanlardauykuya dalıyorum…

1. düştüğüm bir aynadagenişlettim içimi kuyunun gölgesindezaman eksiliyordu suya verdim sesimive örümcek ağına karanlık kuytulardayiyedursun kalbimi anneleri camlarınarkasında bıraktım İlk Ağacı Öperek adlı kitaptan, sayfa 21, 2007

yeryüzü konuşur kendi kendine bütün dillerdeince mırıltılarlaatlaslar kayıp bir nehir tekrarlar dolaştığı her yeriavcum sımsıkı tutar geceyidağılır suskunluğun geçtiği yüzümbütün dillerin bilmediğibir sırtın sıvazlanışıdönüp geldiğimde taş odalaraatlaslar kayıp ağızsız bir kedinin ruhu çizilmemişağzı bozulmamış çocukların sokağında uzayıp u z a y ı p u z…

serçeler ayışığı gömerdiküllerine gül dikerdim zamanınüvey annem ?yeşermez!? derdikirlenmişti gökyüzünüm gömleğiben yalnızlık kokardımkuşlar korkardı geç kalmıştım ilkyaz erinçlerinesevinçlerin intiharını kutsardımgeceyi çalardı aysız çingenekırılırdı cam, ürkerdi ışıksuların ıslak ağzını öperdim kopardı düşlerin tünediği daleşkali belirsiz ölüm gelirdiesmer parmaklarımyüzüm de vardıserçeler ayışığı gömerdigörmezdi üvey annemyeşerdiğini gülün (Son…

karanlık sularımı çoktan terkettimbağışlamayın beni bir çocukla geçirdimen son gecemiyağmurun şarkısını öğretti bana kayanın yalın ışıltısını eprimiş yıldızlara tutundumilk kez not almadım hatalarımıgeceler aşkların kurtuluş günü çağırmadım kimseyi hem bayrağımda yoktuörümcek ağlarına düş eklediğimgörülmesin diyedir bunca duvarlar kimliğimi bir yolcuya bıraktımsesimi ölülerin suskun ağızlarına camgöbeğihüzünlerim…

zamandan önce doğdum. bir avuç sesti ömrüm gölgenin izi kaldı karanlığın ağzında aynada haritasız unutmuştum denizi annemin göğsünde eskiyen aşktım ben günah işledikçe incelmişti arz döndüm! kabileydiniz çok yüzlü bir çarmıhta beni de terk ederken bir Tanrıyla aldatın hiçbir sesi sevmedi ağzımdaki uçurum serçelerin duasıyla…