Öldürün, öldürün
dolsun altın taslarınıza mutluluk
derilerinizde bakır kaygı
gözlerinizde saf şimşek
geçin gözyaşlarınızla örülü
tuzdan köprüden

onurla bileyin kutsal sözlerinizi
düşünün irin dolu belleğini insanın
ölümün bir dağ gibi gezindiği o bataklığı
karışsın orada krlla dilencinin gülüşü
mayayla hamurun o eşsiz dirliği

bir tanrı yaratın alevden ve yapağıdan
kör bir at gibi ağlayan akşamları
o çocuklara inanan
nasıl inanırsa güneşe ağaç
suya ateş, kılıca ipek
uykuları kör anahtarlardan
kara etten ve kemikten bir örs
çiyden tenler ki ovulmuş gökyüzüyle
bir okul arması gibi güçlü, silik

sanş bitmedi daha
değişemez bayrakla ekmek

öldürün, öldürün onları
örtülsün gözkapakları pınltılarla
onların avuç terlerinden yeşersin Osetya,

Yaratım, Eylül-Ekim 2005