ne söylediysem hep o ilk yalnızlıktan
izin verdim kaçsın için ne çok aşka
dönüşürken sonsuz bir yorgunluğa
kalbim..dilimin kayalığı

güne başlamak için ne iyi niyettir oysa
annemin fotoğraftaki elleri
hatırlatıyor bir kez daha: unutma şarkı söylemeyi!
boğulmaya gittiğim denizlerden biliyorum
hep o ilk yalnızlıkla kurtulduğum
ne çok ad var bende çocukların küs dediği
kalbim! ambulansların bile yol verdiği!!!