Şiir ile başlar insanın kendini ifadesi. Sözlü dönemde aşkı, ölüm karşısındaki kaygısını, doğaya karşı kahramanlığını sadece şiirle dillendirmiş insanoğlu. Uzun cümle şiiri öldürür. En kısa cümlelerle yüreğindekileri anlatabilmek ne zor. Hem de en anlaşılır en coşkulu kelimelerle bunu ifade etmek. Bu yüzden herhalde herkesin bir hikayesi var ama herkesin bir şiiri yok. En zor yarışmalardan birini yaptı Manisa. Türk Kadınlar Birliği ve Manisa Belediyesi işbirliğiyle Manisa Kadın Şairini seçti bu hafta. Manisa Türk Kadınlar Birliği ve Manisa Belediyesi işbirliği ile ?Manisa kadın şairini arıyor? adlı şiir yarışması düzenlenmişti. Yarışma sonuçlandı, ödül kazanlar için Kültür Sitesi Meclis Salonu?nda 19 Nisan günü ödül töreni düzenlendi. Törene, Manisa Milletvekili Özgür Özel, Belediye Başkan Yardımcısı Nursel Ustamehmetoğlu, Manisa Türk Kadınlar Birliği Başkanı Sevgi Şanlı, Türk Kadınlar Konseyi Şube Başkanı Mübeccel Kafkaslı, Araştırmacı-Yazar Bedriye Aksakal, Şair Tuğrul Keskin, Etv-Denge-Yenigün Reklam Müdürü Nagehan Yıldız, Manisalı çok sayıda şiirsever katıldı. Şair Tuğrul Keskin, ödül töreni öncesi, katılımcılara sohbeti ve şiirleriyle ziyafet verdi. Yazdığı şiirlerin hikayelerinden de bahseden Keskin, katılımcılara duydu dolu anlar yaşattı.Özellikle kızının ?Baba, içinde Atatürk olmayan şiir mi olur?? sözleri coşkuyla alkışlandı. Konuşmaların ardından yarışmada dereceye girenlere ödülleri verildi. Ödül kazanan isimlerse şöyle: 1. Seval Arslan, 2. Ahsen İzci Bakan, 3. Sevim Şentürk.Yarışmanın birincisine yarım altın, ikincisine çeyrek altın, üçüncüsüne ise altın kolye hediye edildi. Ayrıca, yarışmada emeği geçenlere plaket takdim edildi. Manisalı şair Seval Arslan daha önce de çeşitli yarışmalarda birinciliklerle adını duyurmuştu. Şair ödülünü alırken ?Bu yarışmada da ben değil şiir kazandı? sözleri katılımcılar tarafından çok alkışlandı. Birinci olan şairin yarışmaya katıldığı şiirlenden birini paylaşmak istiyorum sizlerle RİVAYET dün öldüm tümden haram bir sözcükten döl tuttu belleğim adımın gövdesi ikiye bölündü görmezden geliyorum var olmadığımı yaslanıp boşluğun pervazına kenar süsü yapıyorum hüzünlü bir şiire kendimden çıkarak kendime bakıyorum ağlamıyor kimseler ölüyüm baktığım aynada görünmezim tekilliğin tesellisi gibi konuşmak sessiz yalnızca işitmek keman sesini ve değiştirmek bir ırmağın suyunu tanrı mantığıyla akıl sız/mıştı nasılsa yeraltı masalına belki yarı adımda cisimlenirdi il-ya-da odysseia ey sesimin çıngırağı yum gözlerini şimdi ben bir rivayetim ve ilk ben değilim tümden ölen dün? Seval ARSLAN