Oktay beyin akrep gibi tırmanan gecesinin tersine
yan yan, yengeç adımlarıyla yürüyor güneş,
oturduğum yerde dakikadan dakikaya bana
sokuluşunu görüyorum. Bir yengeç olduğumu yoksa
bildiği için mi yaklaşıyor sevimli kararlılığıyla,
o lanet hastalıktan Ölüm'den çok korktuğumu
öğrenmiş, kime ne zaman ilişeceğine kendisi
karar vereceğini söylemeye mi çalışıyor böyle—
bir adım geldiğinde bir adım geri çekiliyorum.
Pekâlâ biliyorum ki düşünemez, konuşamaz
güneş: yaşama da, ölüme de yol açan gücünden
büsbütün habersiz, ne korkudan kaygıdan anlar,
ne kuruttuğunun yeşerttiğinin bilincine varabilir,
işte benim tanrı düşüncesinden anladığım budur.

gece yazısı, sayı: 8