Benim babam
Kendi halinde bir adam
değildi

Benim babam
Köy enstitüsünü bitirmiş
bir köy çocuğuydu

Benim babam
İnsanlığı öğrenmiş
Yaşamı özümsemiş
Yüreği sevgi dolu bir
yiğit
öğretmendi
Benim babam
Etliye sütlüye karışırdı

Benim babam
Araştırmayı
Kitap okumayı
Gazete okumayı
Politika yapmayı
Haberleri dinlemeyi
İnsanlarla konuşmayı
Ülke sorunlarını tartışmayı
Barışın güzelliklerini
Savaşın insanlara verdiği
zararları anlatmayı
çok severdi

Yağan yağmurların buza
kestiği bir gecenin
sonlarına doğru
Eli silahlı
Korkunç yüzlü
Gözlerini kan bürümüş
Hiçte insana benzemeyen
Bıyıkları aşağı doğru sarkık
İri yarı bir grup adam
Götürürken babamı yaka paça
Korkmayın
Sakın korkmayın
Korku yakışmaz bize dedi babam

Babamın bazı dostları
Babam suçlu evindeyken
ve daha sonraları
Bize hiç uğramadılar
Kapımızı bir kez olsun çalmadılar
Sormadılar hiç nasıl geçindiğimizi
Sormadılar hiç nasıl yaşadığımızı
Sormadılar sabahlara kadar niçin
uyumadığımızı
Nasıl korkutulduğumuzu sormadılar

Babama sorduğumda nedenini
Kaşlarını çatıp
Yüzünü buruşturarak
Onları sorma oğlum
Onları hiç sorma
Onlar kolay günlerin adamıdır dedi Haziran 1998