Ne zaman çocukluğumu düşünsem
Bir incir ağacının gölgesi düşer
Üzerine kör bir kuyunun;

Başında,
İnilir çıkılmaz bir
Karanlık?

Ve yazlar tarihlerini
Dizler üzerine yazar;
Kışlar karabasanlara.

Zaman emekleyerek geçer
Devedikenleri, ısırganlar,
Çobanpüskülü çalılarından.
Çoğulluğa dolar yalnızlık

Geceleri.

Ev hastalıklı sığınak,

Okul hırçın

Boyun eğmedir:

Ağır lale, bukağı?

Günlük tutmaya başlayınca

Biter çocukluğum da.

(Sevda Yorumları?ndan)