Kayboldu dağ bir ayın arkasında
yüzünü geceyle yıkıyorlardı
isli lambalarla büyüyen gölge
hep gizledi ırmağın aktığını
büyük makaslı terzi

ağacın kabuğundan bir ğ alıp
susmasının başına koydu
-bekliyoruz zamanın kendinden geçmesini

bıçak paslı
ve yaslı tuttu deniz
yalnızlığın benzersiz sevildiği ağırlaşmış akşamı
ağrıyordu içinden harfler geçen Çığ
düşmekten korkuyordu
uçmaktan
kırk gün boyunca vurulmaktan
arasında gözler biriken ağzı

ölü: mavi çarşaflarda sağ
-bacaklarından tutun

sonra yağmur yağdı dut yaprağına
uyudu bileklerinde küçük kalpli kuş
ayın bacaklarında-
ğ

Heves, mayıs 2004