göl der ki,
su ayaklanmış, o siyah bakış değince
sanki
yırtılan sesteki akkor; kararan bir martı
bir kadın veda mırıldanır
kara gözlerinde o mükedder ışıltı
yağmur karanlığına şükreden ve
onunla sessizce birleşen kara bir ırmaktı

göl der ki,
suya 'sim' düşmüş de sonra kararmış
sanki
yağmurdur kadın, çiseleyen bir bakış
bilinmez nerede büyür karanlık
içinde dağıldığımız bu rüya
tuhaf bir yağmur
güyâ uzak, tenha denizlere yağarmış

göl der ki,
gözyaşı eski bir pınarın ışıltısıdır
sanki
her şey 'siyâh' o aynada
söylenir sisli yıllar, 'mâî' de kararır
ya bu parlak ve yapışkan 'şimdi'?
görmez yağmurun inceliğini?
söz kitaba çekilir, su ise masaldadır

MOR TAKA / GÜZ 2005