” Kimse ısınamazki kendi teninin sıcaklığında…gel şiirlerime gir ve otur gözbebeklerimde ısınırsın.Ancak ben tutabilirim yıkılan kalbini, yalansa unut beni eskimiş bir şarkı gibi…”

Başağrısı gibidir ayrılık, gelir geçer
unut beni, bende bir şey unutmamışsan
yasak aşklar yaşayan benim, kabül !
bir nisan akşamı at beni yüreğinden,
nisan akşamı ki; kolay olsun.
ya dinle kalbinin şarkısını,
ya da yargıla hatalarının tarihini…
bırakacak bir şeyin yoksa
ki…yok!
kalbin bana emanet.

Kalkar gidersin hüzünler kiralayarak,
açmaz koynundaki gelincik,
teninin kokusunu rüzgarlar alır,
son şarkılarda söylenir geçer,
bir bir söner kentin ışıkları,
son kuşlar da göçer kalbinden,
bir tek sen kalırsın,
çünkü;
zaman tükenirken avuçlarında,
tutar sevdadan hüküm giyersin
kalbin bana emanet.

Nasıl olsa tılsımını yitirdi bu sevda
sen uyu düşülkende
ben oyalarım rüzgarları, sen uyu
tutun şiirlerime uyundığında,
ve bakışlarını sök tavan aralarından
bir de saçlarından kokumu…
bir ayrılık şarkısı iliştir dilinin ucuna
bir şeyler koparsa içinden hüzünle karışık
tut yeminli sözlerini yargıla..
kalbin bana emanet.

Seni de adattı o şehir,
hüzünler kuşandın benim gibi..
oysa biz, hep huzur istedik
her acıdan sonra kapatmak için yaramızı
içimiz kor, dışımız sabır
çünkü gülüm;
yüreğinin götürdüğü yerde değilsin,
patır patır bir gürültü kopar içinden
tutar kalbini zincire vurusun.

Bir güle sevdalanmak benim işim
ben ki sevdadan hüküm giymişim
yıllardır kaçağım.
yüreğimde aşk, ayağımda isyan
bir tek sana ihbar ettim kendimi,
gel tutukla beni seviyorsan,
yoruldum kaçmaktan, bitsin..!
bitsin bu teslimiyet..!

veyselbogatepeform.forumlari.net

( Veysel Boğatepe/İSTANBUL'A KIRK SATIR adlı kitabından)