Ben artık gidiyorum,
Hüznü ve seni bırakarak,
Gözüm arkada kalmadan
Kırılan, kopan gururumla,
İç çekişlerle,sorgularla
Ben gidiyorum artık.

Kutsal ölüm meleği peşimdeymiş,
Yaralı yüreğim sende kalmış,
Kampa çıkmış coşkularım,
Umurumda bile değil,
Yaşadığım bütün öyküyü,
Gururu, kederi ve kavgayı,
Sana bıarktım.

Kavga, gürültü yok artık !
Sarhoş değil manalar,
Gitmiyorum balıkçı meyhanelerine,
Sakinim, gülüp geçiyorum artık.

Adı ayrılıksa, ayrılık işte !
Tam bana göreymiş,
Biçilmiş kaftan üstüme,
Ellerim buz tutmuyor,
Sensizlik tüketmiyor artık,
Ben böyle de iyiyim,
Artık gidiyorum.

(Veysel Boğatepe/ HÜZÜN İSTASYONU adlı kitabından…)