İbtida * Güngör Tekçe

Geçer kandiliyle zaman
Ayağını sürüyerek
Hangi suların altında şimdi
Gecenin seslerini indirdiğimiz liman
Ölüleri çoğaldıkça gemileri azalan

Biz değil miydik ibtidâ
Bir balığın salladığı beşikten
Yaban toprağa kayan
Biz değil miydik yamayan
Eksildikçe gökyüzünü yıldızlarla

Fosilleşmiş yaprağın taştaki hışırtısı
Zaman
Sevgili zaman
Okuduk notalarınızı
Uçtuk gözlerinizden

Bir iyilik gibiydiniz