Yaz biterken ne güzeldi
Göğün akşam diyen sonları
Denize sönük bir ay izi
Üstüne nehir korsanları

Yaz biterken kavuştuğum
Kuğu sesi hüzün diye geçiyor
Ellerime çizdiği göl
Bir tanrıdır yüzün diye geçiyor

Caddeler işte kırılmış, yazın sonu
Aşk ve yapraklar göğe bırakılmış
Bulutlanmış bir martı iskeleti
Devam etmek adlı bir yolu
Geçiyorum ne güzeldi ağzı en çok
Açılıp kapanan yabancılığın
Tanrı diye bir tarih
Denizde salınan beyaz kuşları

Korkunç bir vadi çömeliyor
Güz düşüyor beyler evine
Hayat derken bir ses
Tıkanık diyor bir perde

Yaz biterken bir koridor açılır
Açılır, içinden kuğusunu geçirir

(Ateşin Zilleri?nden)