Bozgun Tohumları * Hüseyin Peker

İnsanlar gürültü yapmayı seversesler azaldığı zaman kaya çatlağındaseslenen kalmayınca pembe evlerdenalır avucuna kuş kadınlarınıtehlikeli kayalardan geçirirdavul sesini keman teline geçiririnsan bir iniltidir sayfa uçlarındayazılır anlaşılmaz, susar duyulmazsonsuzluğun merkezi dünyadostlardan mektup bekler karbon kopyalıvurur davulun tokmağınabağırır papaz çıraklarıyaşadım saymayın bendeki katmanlarıkuş sesi çıkarır sevdiğineanlamadın bir türlü…

Beden Dili * Hüseyin Peker

Hiç şiir yazmadım beden diliyleBeni affetsin şairler, göbek taşındandize kuranlar, çift kimliklilerÖpücüğü savunmadım, mavi dişlerimi çıkartmadımBeni affetsin hayat çocukları; o penceresinde içtiğibuzlu biraya toz kondurmayanMendil sallayan kendi sırası gelinceYanakları yansımadı sevdiğimin, ellerine dilenci diyesaldırmadım, öpmedim orasını burasınıBen hiç sevmedim desem yeriTabut odalarda doğdum bittimÖleceğim yer,…

Ayrılık Çeşmesi * Hüseyin Peker

Ölmüş birinin anısına beste yapıyordum akşamlarıne çok ölü birikmiş arkamdane çok kartvizityaşarken görmedim saçlardaki güzelliğigözlerdeki parıltıyı; yastık iki kişiçok gelmiş yorganımızdaki bitki müzesiöpücüklerdeki kabartma çiçeklersevgi deyip geçmişim cankurtaran yelekleriniparmaklarımın ucunda krizler atlatmışımhedefe ulaştığım kadın figürlerisofrada vitrin süsü olup birikmişsaygıyla karışık korku duyduğum peçeteli şerefe sözlerikabuk…

Altıgen * Hüseyin Peker

Başkası doğar, insan kendi dalını keserkensicimle, dünya bağlarını koparıyorkenson gününde, ondan bir önceki..içe kapanır insan, ceviz kanadındaözel bir dalgalanma gösteriremredici kuvvetler karşısında duruyorkentepelenmesi boldur insanınbir çırpınma, kalp sıkıntısıbize odaklanmış dostlar karşısındason söz niyetine başlar sırtta kırıcı bir ağrıyürek kokusu duyulur, her işin ucundabaşkası doğar, insan…

Alanyari * Hüseyin Peker

?Setbaşı?ndaki Çam-2?ninyeni dostlarına? Bir şiire oturmak yaldızlı otellerdeNeydi, bilirsin, gözetlemek haneberduşunyok yere öldürüldüğü o serüveni : İnce hayatBir ödüyor, dört kaçırıyorduHazım kahvesini birlikte söyleyelim mi?Hafif yara almış maytapları. Ölmek yok işin ucundaYayvan sedire benimle otur da, dinle ucuz saatlerin ucunu : Benim meydan sever dostum,…

* Hüseyin Peker Yaşam Öyküsü

Hüseyin PEKER (1946- ) 29 Mayıs 1946?da İzmir?de doğdu. İzmir Atatürk Lisesi?nden sonra iki yıl Fen Fakültesi Kimya-Fizik bölümüne devam etti. İstanbul Gazetecilik Yüksek Okulu?ndan mezun oldu. Bankacılık yaptı. Emekli olduktan sonra Varlık dergisi?nde desenleri yayımlanmaya başladı. İlk şiirleri, 1960?lı yıllarda Soyut ile Yordam dergilerinde…

Şairler Çok Yaşamıyor * Hüseyin Peker

Bodrum'u beyaz-mavi noktalı çiçek yapraklarınaKırar dökerdi Mehmet Sönmez, çok yaşamadıNeresi şair değildi? Küçük kayıklarına tutunanlar bilirKartpostallara sığmayacak, Özer Kabaş'ın kırık köpüklüDalgaları arasında o da anılacakEdip'le Turgut'u anmayan kalmadı, çabuk öldüler Neresi ressam değildi onların? Fırça darbelerinde kocaman bir hortum buldumGökyüzüne çekilecek: Bir yığın irin, taşkınlık,…

Şehrin Şiiri * Hüseyin Peker

Yaşadığın şehre dize üfle, akşam ışıklarını yak, seyret bozgunuElini yarala, cam kessin, kolunu sarmala, bantla göğüs yakanıGözünü kapat, gördüklerini sakla, seni bu şehir kör etsin Var mı ötesi! Zeybeğim, eteklerinse bir dönence, koşturduğun yerde iz kaldıKızanım oldu, bozanım oldu, üç kap yemeğe fit ettin kendiniUydun…

Şiirin Efendisi * Hüseyin Peker

Kelimelere ısındım, şiirin ortasını yardım, buharına saklandımAnlamdaki gübreyi yakaladım, dizelere kucak açtım, tüm anladıklarımıBir evin kitaplığında bekleyen, küflü bir mimarın çizelgesine sakladımAnladınız mı şimdi o gür bakışlarımı Bekleyen biriydim hep, alınganların saldırısınıUyakların çatlayıp çıt diye bıraktığı karşıt sesin yarısınıBekleyen biri: Sizi ceza çadırımda karşılayıp durdum!İsteyen…

Bezgin Atlas * Hüseyin Peker

Herkes kendine bir şehir seçerDoğmak için ayrı bir şehir; onun adını bile bilmezRüzgârını tanır, ayranını, tandırını tanırKâğıdını açar, kalemini yaratır, anılarını üfler Yaşamak için ayrı bir şehir; ekmek parasınıSevgili oyununu bu şehirden izlerYaşamak bu yerin ortasıdır; kumunu, güneşini bir çatıya dikerHerkes kendine birkaç şehir seçerGölgelik,…

Gurbet Panoraması * Hüseyin Peker

Yaz biterken ne güzeldiGöğün akşam diyen sonlarıDenize sönük bir ay iziÜstüne nehir korsanları Yaz biterken kavuştuğumKuğu sesi hüzün diye geçiyorEllerime çizdiği gölBir tanrıdır yüzün diye geçiyor Caddeler işte kırılmış, yazın sonuAşk ve yapraklar göğe bırakılmışBulutlanmış bir martı iskeletiDevam etmek adlı bir yoluGeçiyorum ne güzeldi ağzı…