Güneş Uçurtmamdı Benim * Özkan Mert

Şiirle dolu olmak aşkla dolu olmaktır.
Hızla akıp giden bir tren'se sevda,
Gökyüzü
Hüzünlü şemsiyesidir o'nun.
Film seyretmiyoruz ki
Ne de bir kitabın güzel tümceleriyiz.
Fabrikada da üretilmiyor düşlerimiz

Gökyüzüne dayalı bir merdivendeyiz
Kahvaltınızı yaptınızsa,
Buyurun!
Öpüşelim bulutlarla.
Bay İsa! Siz Lütfen!
Yattığınız yerde kalın
Siz!

Kırmızı gelincik tarlalarını kim sevmez.
Bir gömleğim olsaydı ahh! Gelincikler
renginde
Güneş de uçurtmam.
Kim tutabilirdi beni
Satmıştım anasını dünyanan.
– Güneş uçurtmamdı benim, dedim.
– Yalan!

Hepiniz bilirsiniz, Güneş'ten uçurtma olmaz.
– Balıklar da mı sevişmez buzun altında?
Diye sordu oğlum.
– Sevişirler be Kerim
Sarhoş olurlar hem öpüştüklerinde.
– Ya kuyrukları?
-Şarap rengini alır kuyrukları.

Bu bir şiirdir.
İsteyen şiire inanır, isteyen balıklara.
İsteyen de Kerim'le bana.
Ne demiş Kuran-ı Kerim,
– İnanmayın şairlere.