Orda burda geziniyorum seslere denk geliyorum
Üzgün yürüyen kadının
Elinden tuttuğu çocuğu oluyorum.

Ne zaman kuyulardan kurtarmıştı
beni annem, güzel annem
doluyordum kuyulara.

Büyüdüm
büyüyünce çocukluğuyla oynadım kentlerin.

Kasabalara, akşamları çekmek için gitmedim
Zaten içimde uyuyan bir ağrıdır bu.

Bilmediğim çok şey var onları düşünüyorum
Göçe hazırlanıyor tarihim. Ve

sürekli sanıyorum
Gelecek güzel günlerimiz olacak
Sabahı öpecek
Sabahın kendi çiçekleri

Güneşi yukarda tutacak
Öğlen sıcağı ve samimi arkadaşları

İkindileri açmaya başlayacak
Tarla,

Ağaçların doğum günü olacağım.

(Yeni Biçem, 57