?Tanrım,bana bir oğul ver ki,zayıf olduğu anı bilecek denli güçlü,korktuğu zaman kendini bulabilecek denli cesur,şerefli bir yenilgide gururlu ve eğilmeyen,fakat zaferde yumuşak ve alçakgönüllü olsun.
Bana bir oğul ver ki,istekleri yaptıklarının yerini almasın ve bilginin temel taşının kendini tanımak olduğunu kavrasın.
Onu kolaylı ve rahatlık yolundan değil,güçlükler ve savaşımlar yolundan gönder ki,fırtınada ayakta durmasını öğrensin.Bunu başaramayanlara da şefkatli davransın.
Kalbi temiz bir oğul ver,amacı yüksek olsun.Başkalarını yönetmeden önce kendini yönetebilsin.Gülmeyi bilsin ama ağlamayı da hiçbir zaman unutmasın.Geleceğe yönelebilsin ama geçmişi unutmasın.
Bu nitelikleri bulduktan sonra da,yaşamın esprilerine karşı o denli yeterli duygusu olsun ki;ciddi olmakla birlikte kendini fazla ciddiye almasın.Ona alçakgönüllülük ver ki,her zaman büyüklüğün sadeliğini,açık fikirliliğin bilgeliğini,gerçek gücün değerini anlasın.
O zaman ben,babası,?Boşuna yaşamamışım? diye fısıldamaya cesaret edebileyim.?