I.
Evlerin dağınıklığını toplamış sukunet
Evlerin dağınıklığını toplamış sukunet
İçimde hevese koşan bir çocuk var
Islık dudaklarına yapışmış ay
Yağmur yağsın
Yağmurum kalıbım dar
Çocuk olsam ey gül ağzı
Babamın bağırdığı yere yağsa hayat
Yoruldum söylemekten rengini kuytunun
Söküklere bakılırsa kıştandır
Gülüm gök açılsın
Gülüm gök canıma zar
II.
Evlerin karanlığını giyinmiş ihanet
Evlerin karanlığını giyinmiş ihanet
Sır olmuş mektuplara zaman
Çamaşırlar toplanmış ve ötekiler
Şimdi beni iyiliğe boğun
Belki geceme seken aşk
Gecemi açtıkça bilmek istediğim
bayrağım göndere çekilsin
bayrağım hiç eskimedi yar
odamda annemin sessizliği
odamda annem çınar
ayak izlerine güz düşmüş
kar açar sıkıntı ekmekten
evler düzenli
evlerin düzeni sığınmaktan
Kül Mart 2002