Çoğaldıkça azaldım
Gözlerim yandı gördüklerimden
Bu baldıran kertenkele böğürtlen
Kâh uzandım kumsallara tembel tembel
Güneş patikasında yol aldım
Kâh ayna tuttum “kar” a
Yansımasında her şey
Çıkageldi birer birer

Ufak tefek kadınım
Ufacık gölgeler bıraktım asfaltlara
Bin kapıya umut saldım elleri boş döndüler
Meşe yaprakları hışırtısında akşamların
Su başlarında testilerini kırdı sevmeler
Öfkelerle alazlandım

Ufak tefek kadınım
Gölgelerim küçücük
Bu kadar büyük aşkı
Kimse ummuyordu bedenimden