Derviş,

Bir kucak elma ile bayırlar aşan bir genç kıza rast gelmiş bozkır sıcağında.
Yorgunluktan al almış kızın yanakları.
-'Nereye gidersin? Ne doldurdun kucağına?' diye sormuş.
Uzak bir tarlayı işaret etmiş kız.
-'Sevdiğim çalışıyor orada.
Ona elma götürüyorum.'
-'Kaç tane' diye soruvermiş derviş baba.

Kız şaşkın;
-'İnsan sevdiğine götürdüğü şeyi sayar mı hiç?'
Usulca kırmış elindeki tesbihi derviş…!

Ben dostlarımı ne kalbimle nede aklımla severim.
Olur ya …
Kalp durur ..
Akıl unutur …
Ben dostlarımı ruhumla severim.
O ne durur, ne de unutur …

MEVLANA