kaldırım taşlarına adının ilk harfini kazıyorum
bildiğim diğer harfleri; sessiz olanları mesela
hiç gerekmediği halde sesli olanları, eğrileri
kullanımdan kalkanları, kaçanları, kirli bir metin uğruna
ölenleri… çiziyorum korkak bir bıçak darbesiyle
yollara döküyorum harfleri; adının baş harfini ilk isyanda
fırlatılacak bir kaldırım taşına kazıyorum
her adımda eskici bir acı
her adımda kısa çöpü çekmiş yabancı
saçlarına mavi tokalar takmış, her adımda
saçlarını rüzgara adamış ürkek kız çocukları…

yollara dönüyorum, kentler arkamda kalıyor
köyler zati arkamda, mahalleler yasak bana
varoşlarda bıçaklandım, darbelendim meydanlarda
bana çıkan yol yk! durma
sen durdukça kısalıyor kollarım, parmaklarım azalıyor
severmiş gibi değil
tutunacak bir dal uzatmışım gibi bak bana

bak bana; ürktükçe kendimi yanlış bir adıma
ürktükçe kendimi kısacık bir harfe
dağlara mesela, düşlere, dumana
sana…
adamış gibi kışkırtıyorum yolları

derin bir adım daha at
ertele içimdeki uçurumları

Dize, Ağustos 2004