siyah önlüğünün cebinde
beyaz bulutlar gezdiren çocuk bendim
büyüdüm
boy attı gözlerim
günahı ve sevabı gördüm
defni gecikmiş bir mevta sayılmasın anlatacaklarım

vatanperver babanın
vatan haini oğluydum
kökü dışarda adamların
kitapları çıkardı çantamdan
devlet, paletli elleriyle okşardı yüzümü
söküp alırdı dilimdeki bütün sözcükleri
kanla dolardı ceplerim
annem gözyaşlarıyla yıkardı beni
kirlenmek güzel değildi o zamanlar

akrabaydık acının bütün renkleriyle
kapımızı en çok kurşuni çalardı
uçup giderdi annemin duaları
babamın yumrukları arasından
çırılçıplak kalırdık kış ortasında
soğuk duvarlar örterdi üstümüzü

dikenli teller çekilmişti parmak aralarımıza
el ele tutuşunca kanardık
el sallayabilirdik ama
tabuta konulan arkadaşlarımızın ardından

defni gecikmiş bir mevta sayılmasın anlattıklarım
ağzıma kürelenen köze sustum ağıtımı
meçhul bir çığlığım artık kapı aralığınızda