Cesaretimin kaynağı, bana ilham kaynağı olan, bana cesareti öğreten
öğretmenlerimdir. Sana onlardan birinden söz edeceğim.
“Yıllar önceydi Stanford Hastanesi'nde gönüllü olarak çalışıyordum. Oldukça ender rastlanan ciddi bir hastalığı olan Liza adlı minik bir kız vardı. Tek iyileşme şansı, aynı hastalıktan mucizevî şekilde kurtulmayı başaran ve hastalıkla mücadele etmeye yarayan antikorları kanında barındıran beş yaşındaki erkek kardeşinden kan nakli yapılmasıydı.”
“Durumu küçük kardeşe anlatan doktor çocuğa kız kardeşine kan vermeyi isteyip istemediğini sormuştu. Çocuğun birkaç saniyelik bir tereddütten sonra derin bir nefes aldığını ve 'Evet Liza'yi kurtarmaya yetecekse veririm' dediğini duydum.”
“Kız kardeşini yanındaki yatağa gülerek uzandı ve nakil başladı. Yüzü gittikçe soldu ve sonunda gülüşü kayboldu. Doktora baktı ve ürkek bir sesle 'Hemen simdi mi öleceğim?' dedi.”
“Yaşı küçük olduğundan doktoru yanlış anlamıştı. Kanının hepsini kız
kardeşine vermek zorunda olduğunu sanmıştı.”
“Evet, cesaretin ne olduğunu iyi öğrendim.” diye ekledi. “Çünkü
hayatta karşıma iyi öğretmenler çıktı.”

GLORY