cengiz?in evinde ay
suda yüzerdi. yıldızlar yakın dururdu yeryüzüne

söylesem ne söylemesem ne
üstüste kitapların hüzünlü bekleyişiyle
kesilmiş atardamarlarımız
eğilip baksa kadınlar
aşkı görürdü

köpürürdü bakışlar

cengiz?in evinde sesi tok
curanın bile. halaya durur anılar
udi alper, kalbini yaslayınca nurten?in
sonsuz yağmurlarla ıslak sesine

o sonsuz yağmur ıslayınca ruhumuzu
savrulur ekose bir kaşkol
halay durur. düşer mermer masalara
bütün ışıkları söndürülmüş, camları kırık
anılara erken kapılmış yüzümüz

iki ay birden durur kapıda
biri suda yüzer
biri nurda

toros sokak bir mayın tarlası şimdi
ölüme ve kedere yakın
göğe uzak

güney apartmanı, numara onaltı
kurumuş nehir yatağı iki yüz:
mahzun doğan, cengiz kaplan
bir günah bohçası yalnızlık

cengiz?in evinde ay
rakıya düştü

ağustos ?92, ankara