ikimizin arasında bir bardak çay
ürkek duruyor tahta masa ağzında
içinde yalnız uçurumdan dÜşme korkusu
ah nedir bu çıldırtıcı zamanın,
bu sessizliğin tevekkülden
billur billur akmas!…
duvarlardaki kızgın geyiklerin
nereye gideceğini bilmeden otobanda koşması…

ne Yapsam, nasıl etsem
gövdeni yatağa sÜrÜkleyip
bir gelincik tarlasından kan çıksam
uzatsam göğüslerimi kahırdan haleye
durmadan kamyonlara yük taşısam
saatte 180 km hızla
mucizeyle tenhalara dalsam

ne Yapsam, nasıl etsem
iyi bır kaptan değildim zaten
gemimi dipsiz vurgundan korusam
bütün gece incelmiş çarşafı
sırtıma yelken çaksam
bu geceden sonra
seni hiç aramasam

Dize, Mart 2005