Bir cam gibi önünde Yüzümü elinle sil, Hohlayarak üstüne. Seyret boş bir sokağa Hüzünle yağışını yağmurun. Sonra kaplasın yavaşça, Ilık buğusu soluğunun Yüzümü baştanbaşa. Ve bırakıp gittiğinde Bir küçük boşluk kalsın Alnını dayadığın yerde; Bir yalnızlık işareti İşleyen ta içime.

Duru bir suyun dibindeki renkli çakıltaşları Nasıl taşarlarsa oynak renkleriyle biçimlerinden, Esneterek cansız ve katı sınırlarını; Tıpkı o çakıllar gibi taşırıyor benim de sesim, Dilimdeki sözcükleri kalıplarından dışarı. Acıyla, hüzünle ve umutsuzlukla Çoğaltarak gün be gün bilinmedik bir aşkı.

Artık benim onurumÇamurlara batarak,Kendini aşınmaktanGüç bela koruyacak.Kirletecek çaresizTaammüden kendini;Çarşı pazar gün boyuKentleri dolaşarak.Artık benim onurumEğri pervazında,Ahşap bir kapı gibiGıcırdayıp duracak.

Özenle boyadım ipliğini sevginin, Gidip de bulamamanın incinmiş rengine. Sisi gümüş bir rüzgarla tepelerden eğirdim, Dokudum yalnızlığın bu serin kumaşını, Sesime ayrılıklardan bir gömlek diktim. Ölümü tastamam ezberledim de geldim, Dilimde bu buruk türkü tadıyla Bilmem ki buradan nereye giderim. Sonunda kendime bir top yangın…

Bedenim üşür, yüreğim sızlar.Ah kavaklar, kavaklar… Beni hoyrat bir makaslaEski bir fotoğraftan oydular. Orda kaldı yanağımın yarısı,Kendini boşlukla tamamlar. Omuzumda bir kesik el,Ki durmadan kanar. Ah kavaklar, kavaklar…Acı düştü peşime ardımdan ıslık çalar.

Kaç zamandır inatla bir sevdayı sürerim,Bilinmedik yüzünde balkıyan sis peçesi.Yolları ezberden ben hep ona giderim,İçimde düğüm düğüm bir bozlak cerbezesi. Sahi o bozlağı ben ilk nerde duymuştum? Ben ki çağ dışı bir uyumsuzluk delisi,Kendi ipimi belki kendim çekerim.Gölgeme dadanmış bir tuhaf güz kedisi,Her yere peşimden…

Bedenim üşür, yüreğim sızlar.Ah kavaklar, kavaklar… Beni hoyrat bir makaslaEski bir fotoğraftan oydular. Orda kaldı yanağımın yarısı,Kendini boşlukla tamamlar. Omzumda bir kesik el,Ki durmadan kanar. Ah kavaklar, kavaklar…Acı düştü peşime ardımdan ıslık çalar. METİN ALTIOK

Öyle yıpranmış ki Bir forması eksik içinden, Sahafa düşmüş bir kitap Gibi sararmış üzüntüsünden. Bir ay doğuyor usul usul Karanlığın göğsüne, Dünden bugüne kendini Biraz daha eksilterek getiren Küsmüş göğüne besbelli Geleceği göremediğinden Taşıyor oysa hüzünlü bitişinde Doğuşunu yeniden METİN ALTIOK

1. Sevdiğim, tabutum, ak kefenim; Derin ve dar mezar çukurum benim. 2. Yeni bir kalıba dök, beni arıt bir potada. Geçmişim saklı ama geleceğim ortada. 3. Kabahatinden daha büyüktür özürü; Yüreğimin aşık olmaktan ötürü. 4. Sen vazgeçilmez kötü bir alışkanlıksın, Cinnete ve ölüme karşı bir…

İlk önce : Benli gözlerini öptüm Sonra gözlerimin değdiği heryeri Böyle başlamaz mı Sevişmek Bir sevda için ölüp ölüp dirilmek Yanlızlığına inanıp Bir anıyı hatırlayıp Bir bukle öpücük kondurmak Yanağına Deli gibi ölürcesine Hatıralarla sarılıp Ufuklara dalmak gibi Bir kez sevip Bin defa ölmek gibi…

Bu yaşa geldim içimde bir çocuk hâlâSevgiler bekliyor sürekli benden.İnsanın bir yanı nedense hep eksikVe o eksiği tamamlayayım derkenVar olan aşınıyor azar azar zamanla. Anamın bıraktığı yerden sarıl bana Anıların kar topluyor incedenBir yorgan gibi geçmişimin üstüne.Ama yine de unutuş değil buSızlatıyor sensizliği tersine.Senin kim…