Güneş, ter, yeşillik ve deniz,Bölük bölük acıdan ve umuttan;Atalarımızındır bu toprak.Çiçeklerimizin kanımızınEllerimizin semeresidir,Burası sevgili yurdumdur. KOROÇok yaşa şanlı yurdumuz!Mücadelemizin bayrağıDalgalanmakta göklerde.İleri, düşman boyunduruğuna karşı!Biz kuracağız Barışı ve ilerleyişiÖlümsüz yurdumuzda!Barışı ve yükselişiÖlümsüz yurdumuzda! Dallar aynı köktendir,Gözlerde aynı ışık; Bu birliğimizin gücüdür!Deniz ve toprak,Şafak ve güneş gücümüzden…

Anne, sen uykudayken,rüzgârla kırbaçlanmış,türkü söylerken bizi kuşatan sularezgisini yitirmiş şarkıların sesindeyaşarsınçıplak ve unutulmuş ve kıraç. Ada: Senin tepelerin ve vadilerinzamanın geçtiğinin farkında değil.Onlar düşlerinde kaldı-çocuklarının düşlerinde-esmekte olan rüzgârlarınve uçmakta olan tasasız kuşların. Ada:Kızıl dünya biçimlendirdi bir tepe gibi sonsuzluğu! -taş kalpli yeryüzü-bütün gücüyle bağlarken rüzgârlarıengebeli…

İnsan organizmasındayüzde doksan su var,Paganini'de belkiyüzde doksan aşk! Ayrıca, bir istisna olarakkalabalık eziyorsa sizi,insan tutumundayüzde doksan iyilik… Yüzde doksan müzikkülfet olsa bile,içimdeki çer çöpe rağmen,yüzde doksan sen. Çevirenler : G. DURUSOY – M. HUSANOV – A. NECDET

XIV Selam Oza, evde, geceleyinYa da uzakta bir yerde, neresi olursa olsun,havlarken köpekler,yalarken kendi göz yaşlarınıSenin soluğundur duyduğum ses. Selam Oza! Nasıl bilebilirdim, sinik ve gülünçBir kişi gibi, ürkerek giren bir göle,Gerçekte korku olduğunu aşkın, söyle? Selam Oza! Ne korkunç, bir başına düşünmek şimdi seni?Daha…

Ben Goya'yım!Çorak bir tarlaya kuzgunlar gibi süzülen düşmanyuvalarından oydu gözlerimi.Ben acıyım! Ben iniltisiyim savaşın. 41 karlarında yanmışşehirlerim ben. Ben açlığım! Ben kırılmış boynuyumçıplak alana çanlar gibi sallanarak asılmışbir ihtiyar kadının…Ben Goya'yım! Ey gazap üzümleri!Top sesleriyle yürüdüm Batı'ya,çağrısız konuğun külleriyim ben! O unutulmaz göğe tabut çivileri…

Öfke,kara bir orak gibi,kuşatır beni.Her gün,bir Nazigötürürdü, sabah saat 8'de, bir bebeğive kahvaltı için hafif ateştepişirdi tavasında. Ve ölüm bakar ilgisiz bir gözleve kazır tırnak diplerindeki kiri. İnsan şeytandır,Bağırırım avaz avaz.İnsan bir çiçektiryakılmamalı,Bağırırım avaz avaz.İnsançamurlara bulanmış bir kuştur,Bağırırım avaz avaz. Ve ölüm bakar ilgisiz bir…

Sözcüklere dikkat edin,olağanüstü olanlarına bile.Çünkü olağanüstü için yapabileceğimizin en iyisini yaparız, kimi zaman sözcükler arı gibi sokarlarve bir öpücük bırakırlar iğne yerine.Parmaklar gibi değerli olabilir sözcüklerVe kaya gibi güvenilirdir sözcüklerkıçınıza sokarsınız onları.Ama hem papatyalar hem de bereler gibi olabilirler. Yine de severim sözcükleri.Tavandan düşen güvercinlerdir…

Hiç düşünmedim:Bu iyidir, bu kötü,Bu gerçektir, bu yalan. Hiç söylemedim:Bu geçmiştir, bu gelecek,Bu yaşayacaktır, bu ölecek. Beni böylesine harekete geçirenyalnızca şimdideki geçmiştir,ki tamamen farkında, gördüğümüz rüzgârzamanın duvarına adımızı yazıyorve biz artık hepimizkorkunç bir sessizliğiz. Çeviri: Tuğrul Asi BALKAR

8 Mart 1986'daşöyle bir haber yayınladı Üsküp Radyosu:Kabul sokaklarında annelersakin geçen bir gösterideölen çocuklarını gömebilmek içinyalvardılar izin verilsin diyeşu sözleri söyleyerek: İzin verin de rüzgârı kamçılayanve başlarında saç yerine çimen bitenyaşıtları arasına inebilsinler yer altına,izin verin çünkükendi kurbanının haçıdır her biri çivilerse haçı bile delerler….

Nâzım Hikmet'e Bir kayınağacı altında? Bir kayınağacı altında değil – kayınağacı üç yüz yıl yaşar yalnızca! Bir kavak altında? Bir kavak altında değil – kavak yedi yüz yıl yaşar yalnızca! Bir çınar altında? Bir çınar altında değil – çınar bin yıl yaşar yalnızca! Bir kestane…

Dokunabilir ve sessiz olmalı şiirYuvarlak bir meyve gibi, Başparmağa bir şey söylemeyenEski madalyonlar gibi dilsiz, Yosun tutmuş pencere pervazındakiAşınmış taş gibi suskun – Kuşların uçuşu gibiSözsüz olmalı şiir. Zamanda kımıltısız olmalı şiirAyın tırmanışı gibi, Geceye takılan ağaçları dal dalÖzgür bırakır ya ay, Kış yapraklarının gerisindeAnı…

Bunun hesabı sorulmadıGözyaşlarının hesabı sorulmadı ama sorulacakMadrid'in, Barcelona'nın, Valencia'nın gözyaşlarıBu gözyaşlarının hesabı sorulmadı.Almeria'nın, Badajoz'un, Guernica'nın döktüğü kan Bu kanın hesabı sorulmadı.Gözyaşları yüzlerde kurumuşKum üstünde kurumuş kan.Gözyaşlarının hesabı sorulmadı, kanın hesabı sorulmadıSorulacak bunların hesabı. Çünkü Guernica'nın adamları konuşmaz.Almeria'nın çocukları sessizdirBadajoz'un kadınları dilsizDilsizdir onlar, sesleri çıkmaz, sesleri…

Ağlayan bir söğüt varGeceleyin hahçemdeAğlar avuntusuzcaAğlar söğüt kederle Ama sabah olup daEn güzel kız doğuncaKurutur o yaşlarıİpektan saçlarıyla Çeviri : Ataol BEHRAMOĞLU

İlk yaprakları yeşeriyordu ağacınTomurcuk tomurcuk, tek tek.“Alayım mı onları elinden?” dediKırağı sürünerek.Saçtan tırnağa titreyip ağaç“Hayır” dedi, yalvararak,“Çiçek açıncaya kadarOnları rahat bırak.” Tomurcuklandı çiçekleri ağacınÖtüştü bütün kuşlar.“Alayım mı onları elinden?” dediEsintiyle rüzgâr.“Hayır” dedi sallanırken ağaç,Titremeden yaprak yaprak.“Çiçek açıncaya kadarOnları rahat bırak.” Yaz ortası sıcağındaAğaç meyvesini verdi.Çocuk…

Her şey değişecek her şeyAsıl olana doğru, büyük olana,çocukların uykusunu bölenlerBağışlanmayacak asla. Unutulmayacak, unutulur mu hiçŞu minik yüzlere işlenmiş gam, tasa,Düşman saldığı bu dehşetiÖdeyecek bir gün mutlaka. Gün gelecek yolu onun daTüyler ürpertici bir öyküden geçecek,Alınacak yüzlerce yüzlerce defaYetimin, sakatın, dulun öcü. Aklına getir bir…

Kapı açıldı, buharla doldu mutfak,Soğuk, yuvarlana yuvarlana daldı içeri.Her şey eskisi gibi oluverdi bir andaÇocuk yıllarındaki o akşamlar gibi Hava kupkuru ve tertemizVe dışarda, beş adım ötedeSüklüm püklüm duruyor kışYüzü tutmuyor içeri girmeye Kış. Ve işte her şey ilk kez başlıyor sanki.Ağarmış uzaklıklarına doğru kasımınUzaklaşıyor…

Tam söz verdiği üzreİlk sabah güneşi perdeler arasından içeri girdiVe safran renginde, meyilli bir çizgiSedire ulaşıverdi. Güneşin sıcak cilasıKapladı yakın ormanı, köy evleriniYatağımı, ıslak yastığımıVe kitaplarımın arkasındaki duvarı. Yastığımın niçin ıslak olduğunu hatırlarımGeleceğinizi görmüştüm düşümdeBirbiri ardısıra, ormanın içindenBeni uğurlamaya. Dağınık bir kalabalığın içinden yürüyordunuzSonra biriniz…

Anne düşünüyorum daeve dönersem bir günhabersiz sabahın erken saatlerinde dönerimyılların birikimi zenginliklerdemir atların sırtındaher yer, her şey mavidir hâlâusulca açarım kapısını arka avlununyaşlı Wagter havlarsonra sallar kuyruğunu beni tanıyıncaipince bir keman çalacaktır Fritz Kreisernasıl da iyi bilirsin annebu havaların getirdiği Viyana valslerinipencerelere toplanmaya başlayacak insanlarbelki…

“C” için1önce en yakınların delikler açtı gövdendesonra o her odanın her köşesinde bekleyengecenin hinoğluhin örümceğiyumuldu doğan, günün bu kızıl kapılarınave o parlak ipliğin bıraktığı iz tıkadı damarlarınıkan her zaman yerde birikir ve yerdeserili yatar kırık gövde, rezil,ırzına geçilmiş, bir ahırın yemliğinde,dudaklar sırıtır -son kez “elveda”…

Korku dolu çığlığım karman çormanDüşlerimi savurdu da uyandırdı beni,Çan sesine eşlik eden kuşların şakımasıÇiçeklenmiş otların üzerini yaladı geçti,Düşümdeki dehşetin orta yerine Sabahın altın ışıkları sızıverdi sessizce. Bir gün öyle bir an gelecek kiŞafak bile kurtaramayacak beniDüşlerin gösterdiği yalanlardanBaşka avuntum da kalmayacak o zamanO kasvetli karanlıkta…